نت‌فلیکس یکی از غول‌های رسانه‌ای حال حاضر دنیاست و ۱۵۱ میلیون مشترک در سرتاسر دنیا دارد. این شرکت با تحلیل دیتاهای کاربرانش و تولید محتوای اورجینال بر اساس آن، صنعت تلویزیون را به کلی دگرگون کرده. این کمپانی شبکه‌های کابلی را به تکاپو انداخته تا مدل تجارتی خود را تغییر دهند.
بدون شک نت‌فلیکس عامل اصلی روی آوردن مردم به سمت پلتفرم‌های اینترنتی بوده است. یکی از مدیران بازاریابی این شرکت تخمین زده است که در سال ۲۰۱۹، حدود ۱۸٫۴ میلیون آمریکایی، اشتراک کابلی خود را لغو کرده‌اند. البته همچنان ۸۸ میلیون آمریکایی این اشتراک را دارند.
در بلند مدت، موفقیت نت‌فلیکس می‌تواند باعث تغییرات مهم در تلویزیون‌های کابلی شود. به این صورت که مشترکان به جای خرید یک پکیج کامل، بتوانند برنامه‌ها و شبکه‌های مورد نظر خود را انتخاب کنند. نقل قولی از رید هستینگز (Reed Hastings)، مدیرعامل نت‌فلیکس در سال ۲۰۱۵ وجود دارد که می‌گوید: «انعطاف‌پذیری در بلندمدت مهم‌تر از بهره‌وری است.»
نت‌فلیکس اساساً یک مخزن بزرگ از محتواهای مختلف اعم از فیلم، سریال و مستند است. با پرداخت اشتراک ماهیانه، کاربران می‌توانند تا هر محتوایی را که می‌خواهند در هر دستگاهی ترجیح می‌دهند، تماشا کنند. تا ابتدای سال ۲۰۲۰، این سرویس استریمینگ سه نوع اشتراک برای کاربرانش در نظر گرفته بود: ۸٫۹۹ دلار برای سرویس معمولی، ۱۲٫۹۹ برای سرویس اچ‌دی و ۱۵٫۹۹ دلار برای سرویس ویژه. یک گزارش که در انتهای سال ۲۰۱۹ منتشر شد نشان می‌داد که میانگین هزینه‌ی سرویس کابلی برای هر ماه، ۱۵۶٫۷۱ دلار است. رقمی که ۲۴٪ از نرخ تبلیغی به خاطر مالیات و هزینه‌های مختلف بیشتر است و البته تفاوت چشم‌گیری با هزینه اشتراک نت‌فلیکس دارد.
نت‌فلیکس چگونه کارش را شروع کرد؟
نت‌فلیکس در سال ۱۹۹۷ کارش را به عنوان یک وبسایت اجاره‌ی دی‌وی‌دی آغاز کرد. دیسک‌ها از طریق پست به مشتریان ارسال می‌شد و آن‌ها نیز به همین طریق دیسک‌ها را برمی‌گرداندند. از همان ابتدا این شرکت با شبکه‌ها و کمپانی‌های مختلف سرگرمی در رقابت بود. اما رقابت اصلی‌اش در حوزه‌ی اجاره‌ی فیلم بود.
شروع استریمینگ
در سال ۲۰۰۷ اینترنت‌ها هنوز این‌چنین سریع و کامپیوترها این‌گونه سریع نشده بودند، اما نت‌فلیکس استریمینگ را از همان سال آغاز کرد. برای اولین بار کاربران می‌توانستند فیلم یا سریال را بر روی کامپیوتر، تلویزیون، تبلت، موبایل یا کنسول بازی‌شان تماشا کنند. مهم‌تر این که آن‌ها می‌توانستند هر چه که می‌خواستند را در هر زمانی که دلخواهشان بود ببینند و دیگر اسیر زمان‌بندی یا پخش آگهی در میان سریال‌ها نبودند. همین نوآوری بود که کسب‌وکار اجاره‌ی فیلم را تقریباً از بین برد. خیلی زود شبکه‌های تلویزیونی و کابلی نیز ارائه‌ی محتوا بر اساس تقاضا (on-demand content) را آغاز کردند.
حرکت به سمت محتوای اورجینال
از سال ۲۰۱۳، نت‌فلیکس تولید محتوای اورجینال را آغاز کرد که دارای ریسک زیادی بود. در آن زمان، شبکه‌های تلویزیونی بر اساس یک اپیزود آزمایشی (Pilot Episode) سریال‌ها را ارزیابی می‌کردند و دستور ساخت می‌دادند. اما نت‌فلیکس به یک‌باره قرارداد ساخت یک یا دو فصل تمام را با سازندگان سریال امضا می‌کرد.
طولی نکشید که تحسین‌شده‌ترین سریال‌ها از نت‌فلیکس سردرآوردند. خانه پوشالی (House of Cards)، نارنجی همان سیاه است (Orange Is the New Black) و تاج (The Crown) از اولین و موفق‌ترین سریال‌های نت‌فلیکس بودند. برای آن‌ها پایگاه‌های طرفداری مختلفی نیز تشکیل شد و همین محتواهای اورجینال، یکی از دلایل رشد سریع سهام نت‌فلیکس شد.
تولد تماشای یک‌جا (Binge-Watching)
نت‌فلیکس در هنگام انتشار سریال‌هایش، کل فصل را به یک‌باره آپلود می‌کرد و از این جا بود که ترند تماشای یک‌جای سریال‌ها شکل گرفت. چیزی که با مدل قدیمیِ هفته‌ای یک اپیزود، در تضاد بود.
نوآوری برای صدرنشین ماندن
یکی دیگر از نوآوری‌های نت‌فلیکس برای جلوتر ماندن در رقابت، استفاده از دیتای کاربران است. در ابتدا از دیتای کاربران صرفاً برای پیشنهاد دادن محتواهای مشابه استفاده می‌شد. اما حالا نت‌فلیکس با تحلیل دیتاهای کاربران، متوجه می‌شود که باید در چه ژانری فعالیت کند یا از چه ستارگانی بیشتر استفاده کند.
حالا نت‌فلیکس با رقیبان جدی نیز مواجه شده. آمازون، اپل، گوگل، دیزنی و بسیاری دیگر از کمپانی‌های بزرگ دنیا، شبکه‌های استریمینگ خود را تأسیس کرده‌اند. این رقابت سخت، در واقع بهایی است که نت‌فلیکس باید به خاطر دگرگون کردن صنعت تلویزیون بپردازد.