احتمالاً استفاده از پرده سبز را در پشت صحنه‌ی فیلم‌ها دیده‌اید. امروزه استفاده از فناوری کروماکی بسیار گسترده شده و اکثر فیلم‌های روز دنیا، حداقل برای یک سکانس از پرده‌ی سبز استفاده می‌کنند. این فناوری که در ابتدا فقط در فیلم‌های پرخرج هالیوودی مورد استفاده قرار می‌گرفت، امروزه در اختیار فیلم‌سازان آماتور و ولاگرها نیز قرار گرفته است.
اما کروماکی (Chroma key) یا پرده سبز چیست؟ آیا این دو عبارت یکی هستند؟ معمولاً ما از این دو عبارت به یک منظور استفاده می‌کنیم، اما در اصل تفاوت‌هایی دارند که در ادامه آن‌ها را بیان خواهیم کرد.
- پرده سبز (Green Screen): پرده‌ی سبز در واقع پرده‌های رنگی (معمولاً سبزرنگ) هستند که در فیلمبرداری در قسمتی از صحنه قرار داده می‌شوند تا در مراحل پس‌تولید، تصاویر دیگری به جایشان افزوده شود. در روزهای ابتدایی ورود این فناوری به دنیا، از رنگ آبی نیز به صورت گسترده استفاده می‌شد. امروزه نیز در برخی موارد خاص از رنگ آبی استفاده می‌شود.
- کروماکی (Chroma Key): این عبارت مشهور نیز معمولاً با پرده سبز یکی گرفته می‌شود. اما در اصل، به فرایند و تکنیکِ ترکیب‌های لایه‌های تصویری بر اساس رنگ، کروماکی گفته می‌شود. وجه تسمیه‌اش نیز این است که هر رنگ، یک طیف خاص کروما دارد.
بنابراین به کل فرایند ترکیب تصاویر و لایه‌ها بر اساس رنگ، کروماکی گفته می‌شود و پرده‌ی سبز تنها یکی از تجهیزات لازم برای این کار است. منظور از اصطلاح کی‌ینگ (Keying) یا کروماکی کردن نیز پروسه‌ای است که طی آن به وسیله‌ی نرم‌افزارهای ویرایشی، تصاویر مورد نظر به فیلم اضافه می‌شود. علاوه بر فیلم‌سازی، از این فناوری در بخش‌های مختلف خبری تلویزیون و صنعت بازی‌های رایانه‌ای نیز استفاده می‌شود.
علت استفاده از رنگ سبز
در تصاویر کروماکی، بین آن‌چه می‌خواهیم در تصویر باقی بماند (در تصویر بالا، مجری) و آن‌چه می‌خواهیم تغییر دهیم (پرده سبز) باید تفاوت رنگی آشکاری وجود داشته باشد. استفاده از رنگ سبز و در برخی موارد آبی، باعث می‌شود تا هیچ نقطه اشتراکی میان پرده و رنگ پوست انسان وجود نداشته باشد. به همین علت نمی‌توان از رنگ‌هایی مانند زرد یا قرمز استفاده کرد. در این صورت، کامپیوتر نمی‌تواند به درستی تصاویر را تشخیص دهد و خروجی دچار مشکل می‌گردد.
تاریخچه کروماکی
در دهه ۱۹۳۰، لارنس باتلر (Lawrence Butler) که یک هنرمند جلوه‌های ویژه بود، دریافت که استفاده از یک رنگ ثابت در پس‌زمینه‌ی بازیگران، می‌تواند کار خلق جلوه‌های ویژه را آسان‌تر کند. او برای این کار، رنگ آبی را برگزید، چرا که با رنگ پوست بازیگران تفاوت داشت و جداسازی پس‌زمینه و پیش‌زمینه آسان‌تر می‌شد. در فیلم «دزد بغداد» برای اولین بار از این تکنیک استفاده کرد. از این جا به بعد، از این فناوری به صورت گسترده در صنعت فیلم‌سازی استفاده شد. با ظهور دوربین‌های دیجیتال، فیلم‌سازان متوجه شدند که رنگ سبز مناسب‌تر است، چرا که در برخی صحنه‌ها، رنگ آبی شلوار جین بازیگران باعث ایجاد تداخل می‌شد. در سال ۱۹۸۸، با استفاده از فناوری پرده سبز، در فیلم «چه کسی برای راجر ربیت پاپوش دوخت» تصاویر فیلم و انیمیشن با هم ترکیب شد که یک نقطه عطف دیگر در صنعت جلوه‌های ویژه به حساب می‌آمد. امروزه کروماکی فقط مخصوص تولیدات سینمایی نیست و در تمامی محتواهای ویدئویی از آن استفاده می‌شود.
ویکست دارای بزرگ‌ترین استودیوی حرفه‌ای تلویزیونی کشور است که ضبط تصاویر کروماکی برای برنامه‌های تلویزیونی و اینترنتی، یکی از خدمات بی‌شمار آن است.